دیوارِ
صخره یِ
زُمُختی
تنیده ای
...
دلْ از جنس سنگْ
نگاهْ
بغض آلودْ
زبانْ
تيز و برنده
...
نگرانْ
از لحظه هاىِ طلوعِ فردا
...
در هم تنيده اى
و...
مضطربْ
...
همه جا تاريك
و...
سياه
...
از خدايى
سخنْ گويى
كه ؛
ساخته ىِ
ذهنى
چنينْ است
...
ذهن را
به مسلخ قربانى
هديه ده
تا...
نور بينى
و...
هستى
و...
رنگينْ كمان زندگى
...
خدا،
خداست
و ...
خداى ديروز
و...
خداى امروز
و...
خداى فردا
...
خداىِ
چنينْ رنگين كمانى است.