خوشا به حالِ پرنده امْ
” سنبل “
كه ؛
عاشق زيست
و...
ما را در كلبه ى خود پذيرا بود
چشمان اشْ
تمامْ
صبح به خير
و
شوق زندگى
و
درپى پروازْ
تا
بر بامِ معشوقْ
مشقِ عشقْ برايمان نويسد
...
ما را از عشقْ
سخن ها آموخت
و برايمان شد
نغمه خوان سرودِ زندگى ؛
سلام
..
صبح به خير
..
شب به خير
..
يه بوس بده
..
دوست ام دارى
..
كجا ؟
..
بيااا..
..
خوشگل
..
بريم بالا
..
ميآ ى بازى
و...
خدا حافظ
...
خوشا به حالش
كه ؛
نگاهشْ
گرمْ
و...
نوازشْ گر ِدلانْ بود
و...
گشودنِ با لَشْ
چتر اميد بر ياران
...
افقِ ديدشْ
كلبه ىِ عشق اشْ
كه ؛
خانه ىِ عشق بود
و...
خوشا به حالش
كه ؛
با طعمِ عشقْ
زيست
و...
هجرت كرد
و...
منْ با پروازش
در قفسِ مهرشْ
جاىْ ماندم .