صداىِ پاىِ آشنايى ،
د ر پى ام بود ،
...
صداىِ پاىِ شب ،
دل ام را،
بى قرارْ ترْ كرد .
...
مى شنوى !
صدايى از بوىِ دشتِ بهارينْ،
صدايى از خِش خِش برگْ ريزانِ پاييزىِ جنگل ،
صدايى از بلنداىِ كوه ،
صدايى از رختِ سياهْ بر تنِ روز ،
و...،
صدا...،
مرا از خوابْ ربود ،
تا...،
سلامْ گويم اش ،
تا...،
شب به خير ى گويم ،
تا...،
صداىِ پاىِ آشنا ،
شب به خيرم را،
از جاىْ جاىِ سرزمينِ دوست ،
از بلنداىِ كوه ،
از اعماقِ دريا ،
از سبزينه هاىِ دشت ،
از درختانِ سر به فلك كشيده ى جنگل ،
از نغمه هاىِ مرغانِ دريايى ،
از طلوعِ خورشيد ،
از غروب دريايى ،
و...،
همراه با گرماىِ عشق ،
از دهليزِ شبانه ،
به يار رساند ،