آسمان را دوست دارم
چونْ ،
سقفِ خانه ىِ من است
سايه ىِ توستْ
چترى است بر سَرَمْ
نوازشى است بر دستان امْ
...
زمین را دوست دارم
چونْ
بر آن قدم دارى
عطر افشانِ سبزينه اش هستى
...
ابر را دوست دارم
چونْ
بارش اشْ
تو هستی
...
گلستان را دوست دارم
چونْ
گُلان اش
شرمِ دیدارِ تو رادارند
رایحه اشْ
امانتی است از تو
...
دشت ها
سبزینه اش را
بر قدم هایتْ گسترده اند
...
درختانْ
نَفَس هایشان را
از تو دارند
...
پرندگانْ
نغمه هایِ بامدادین را
از حنجره یِ تو زمزمه مى كنند
...
طاووسْ
بال هایش را
از زیبایی اتْ
نقش بست
و...
تو زیبای او هستی .