خورشيدْ
از پسِ ابرينِ سردْ
بر دلِ سرگشته
بارانى از نور
فشاند
...
دلْ
انتظارِ آرام خود را
از تابانِ خورْ
به امانت گرفتْ
و...
پاييزِ دلْ
بوىِ بهار را
از هستى
رُبود
و...
خورشيدِ تو ىِ عزيز
بر دلان امْ
تابيد.
خورشيدْ
از پسِ ابرينِ سردْ
بر دلِ سرگشته
بارانى از نور
فشاند
...
دلْ
انتظارِ آرام خود را
از تابانِ خورْ
به امانت گرفتْ
و...
پاييزِ دلْ
بوىِ بهار را
از هستى
رُبود
و...
خورشيدِ تو ىِ عزيز
بر دلان امْ
تابيد.