سفرى بايد
به سرزمينِ
دل داشت
تا در دشت اشْ
شكوفه ها را
به چشمانْ سپرد
...
با نغمه هايشْ
هم صدا
و در دامن اشْ آرميد
و ...
با يادِ يارْ
در اشك اشْ شناورْ
...
خنده ىِ دل را در شمارش بود
و...
قصه ىِ دل را از زبان اش شنيد
تا...
مشقِ عشقْ
خط به خط
برسينه ىِ روزگارانْ حك شود
تا عشق
از سرزمين اش
در پرواز نباشد.