یادنامه ای از دوست گرانقدر ؛ دکتر غلامرضا اسلامی بیدگلی   بی شک اسلامی نامی آشنا برای حسابداران ، اندیشمندان و صاحب نظران مالی کشور است . اسلامی تجربه ی سال ها برنامه ریزی و تدوین برنامه های آموزشی حوزه ی مالی را در دانشگاه ها و سازمان ها با خود به همراه داشته و به دلیل نگاه ویژه اش به این حوزه ، از سوی بسیاری از عقلای حسابداری و مالی در ایران ، یکی از معمارین مالی ایرانی شناخته می شود . جدای از اشراف او به حوزه های تخصصی حسابداری و مالی چه در بحث آموزش و چه از منظر مدیریت که به یقین اجماعی است که صاحب نظران تردیدی در آن بر خود روا نمی دارند. تخصص امری است محدود به حوزه ای که یک متخصص ضمن اشراف بر آن ، در توسعه و تبیین آن تلاش می نماید، تلاش در حوزه ی آموزش و اشاعه آن و تلاش در اجرایی نمودن مبانی تخصصی آن در اجرا . و اسلامی عزیز در هر دو زمینه کارنامه قبولی را دریافت نمود چرا که ضمن بهره گیری صدها تن از دانش آموختگان از آموزه های تخصصی آن اسیر خاک ، صدها تنی دیگر نیز در اجرا ، در تبیین تئوری ها و چارچوب های نظری آن متخصص برای رهگشایی مشکلات مالی شرکت ها تجربه اندوخته و امروز از گستره آن نظریات در فرآیند و بستر فعالیت های شرکت ها بهره ها نصیبشان گردیده ، به صورتی که هریک برای خود کارشناسانی برتر در حوزه ی حسابداری و مالی اند . اما در اینجا فرصت را غنیمت شمرده از منظری دیگر یعنی اخلاق به ایشان اشاراتی خواهم داشت. واقعیت آن است هر موقع ایشان را می دیدم و یا مقاله و یادداشتی از آن بزرگوار را ملاحظه می کردم ، محتوا و بهره گیری از کیفیت آن مقاله برایم از اهمیت ثانویه برخوردار بود ؛ و همواره اخلاق والا و تواضع ایشان برایم تجسم واقعی و چشم اندازی از یک متخصص بود . انسان مدرن ، نیازمند راهی است که اخلاق را دوباره به صحنه اجتماع برگرداند و اسلامی در حوزه ی کاری و تخصص خود همواره در این مسیر و بستر سازی متناسب آن تلاش نمود. کمتر کسی را سراغ خواهید داشت تا از اخلاق و تواضع و منش اسلامی سخن نگوید ، در روزگاران قدیم ، اخلاق برای کیفیت زندگی ما لازم بود ، در آن روزگاران ، اخلاق به زندگی کیفیت می داد و کمیت زندگی ما کمتر به اخلاق وابستگی داشت ، نمی گویم هیچ وابستگی نداشت ولی کمتر داشت ،اما امروز اگر ما انسان ها بر پایه اصول و مبانی اخلاقی زندگی نکنیم ،حیات ما نه فقط به لحاظ کیفی آسیب می بیند بلکه کمیت آن هم به شدت در معرض خطر قرار خواهد گرفت که متأسفانه این گونه شده است . اسلامی ، تخصص خود را در حوزه ی گسترش و اجرا توأمان با اخلاق می دید ، چه در زمینه ی آموزش ، چه اجرا و چه در حوزه ی مدیریت ، اخلاق حرفه ای و گسترش آن را پایه و اساس و زیر بنا می دانست. اخلاق به معنی مسئولیت پذیری در قبال حقوق افراد یا به بیان اقتصادی ، مسئولیت پذیری در قبال حقوق ذی نفعان . اسلامی سه نوع مسئولیت پذیری حرفه ای یعنی مسئولیت ما در قبال شرح شغلی مان ، مسئولیت پذیری قانونی (حقوقی و کیفری ) ومسئولیت پذیری اخلاقی در قبال حقوق افراد را در حوزه های آموزشی و مدیریتی خود اصل می دانست. جانسون در کتاب  "ساختن برای ماندن " می گوید : شرکت ها و بنگاه های اقتصادی که توانسته اند اخلاقی شوند ، سود آورتر بوده اند . بنابراین اخلاقی شدن یک سازمان به معنی حاکم شدن اخلاق حرفه ای بر آن سازمان ، هم پیامد انسانی ( مهر ، محبت ، گذشت و ایثار و ...) و هم نفع اقتصادی بلندمدت (برد – برد مدیران ، کارکنان ، جامعه ، دولت و ...) را به همراه دارد . تفکر و اندیشه های اسلامی در این مسیر یادگاری است برای آیندگان .                                                                                                                                     *حیدر مستخدمین حسینی