در گفتگو با روزنامه شرق، مورخ 1392/02/09 

در آغاز سال 92 اقدام درستی در حوزه اقتصاد انجام شد تا ارز به سمت تک‌نرخی حرکت کند. تا پیش از این ارز مرجع که به بسیاری از کالاهای اساسی و ضروری داده می‌شد، نمودی در جامعه نداشت و قیمت‌گذاری‌ها به‌گونه‌ای بود که مردم اختصاص ارز مرجع هزارو 126تومانی به کالاهای اساسی را احساس نمی‌کردند. در واقع تمامی واردکنندگانی که ارز مرجع می‌گرفتند، قیمت تمام شده کالاهای خود را با ارز آزاد محاسبه می‌کردند. همین موضوع بود و نبود ارز مرجع را با اما و اگر همراه می‌کرد. جدای از این با حذف ارز مرجع درآمدهای دولت افزایش پیدا می‌کند ضمن اینکه مردم هم حذف این ارز را احساس خواهند کرد. 
اما واقعیت این است که نباید انتظار داشته باشیم حذف ارز مرجع در یک پروسه زمانی سه تا شش‌ماهه منجر به تک‌نرخی شدن ارز شود، زیرا ارز تک‌نرخی دو سال طول کشید که تبدیل به ارز سه‌نرخی شد. بنابراین برای تحقق ارز تک‌نرخی زمان کافی باید داشته باشیم و از سوی دیگر تحقق این خواسته به دلیل از بین رفتن اعتماد عمومی به تصمیمات اقتصادی دولت و بانک مرکزی بیش از گذشته زمان‌بر خواهد بود. 
حذف ارز مرجع و تعیین نرخ ارز دوهزارو450 تومانی در بودجه، زمانی کارا خواهد بود که نیازهای مهم و ضروری مانند کالاهای اساسی، مواد اولیه تولیدکنندگان توسط مرکز مبادلات ارزی تامین ارز شوند. بانک مرکزی نیازهای خرد ارزی را هم باید به‌موقع تامین کند. نیازهای خرد ارزی حدود هفت‌درصد کل نیازهای ارزی کشور را شامل می‌شوند که با توجه به نزدیک شدن به فصل تابستان نیازهای خرد ارزی نسبت به گذشته افزایش می‌یابند. در واقع تا دولت همزمان با افزایش نرخ ارز به دوهزارو450 تومان، به موقع ارز مورد نیاز سایر بخش‌ها را تامین نکند، هیچ تضمینی برای کارا بودن این نرخ و کاهش قیمت دلار در بازار آزاد وجود نخواهد داشت. علاوه بر این دولت باید از بنگاه‌ها و واحدهای تولیدی حمایت کند تا تولید و صادرات رونق گیرد و از این طریق ارز بیشتری وارد کشور شود.